کلیپ زیبای گلنار

 

کلیپ زیبای  گلنار - کتیک کن

دفتر83

فریاد  برآور ای کودک  معصوم

ای زیبایی نهفته در عطر باران

و عشق تو  در پس سفر  پاییز بود

و فردایی دگر باز خواهند آمد   پرندگان زیبا

خودشان قبل از آواز گوچ  گفتند

شاید دیگر نیاید    مسافر سپید پوش تو

در میان لطلفت های پاییز

می بینیم قدم های  عمر جوان را

هر برگ  زیبایی قشنگ

نغمه سرایی می کند  قصه صد عاشق را

آن زمان که در گذرگاه زمان ایستاده ای

می توانی  حک کنی خطی به شان زمان

و قلب ها را بشکافی

در خیال خود

تو برگ پائیزی هستی گه غمگینانه از منظر چشم تو

فرو می ریزد     و به سوی نابودی است   -----------

ماه

ماه  بالای  سر  آبادی  پیدا  بود  و تو کنار  من

چون روحی  زنده  و تابناک   بی تاب بودی

گوئیا  فصل   جسارت  به پایان رسید

پس از هر دردی    ، پس از پایان هر   کس

کوله بار  پرسش هارا بر  در خانه دل می برم

و خواهش تو را نیز  

با او در  میان خواهم گذاشت

ساحل سپید

چه پر شر و شوری هنوز

تنها نامی مانده ز جا

پر غوغاست لیک

همانند آمدنت       در فصل بهار گذشتی

چه فرق دارد ؟    سلامی و پیامی  ،   باشد  یا  نباشد

دوست شاعر می گفت  : این بد ترین نوع دلتنگی ست

به صبا سلامت می سپارم

به عطر دلکش اقاقی ،     به قاصدک های این باغ

چه خون ها که جاری نکردم از دلت!

چه نا  مرادی ها ،بر الماس دیده روا  نداشته ام!

تو بهاری

تو خود نسیم دلفریب دریایی

تو ساحل آرام سپید ماندگاری

به تو سلام می کنم

و تا ابد در انتظار خواهم ماند

سوسن  وحشی  دشت.

سالهای جدایی

 

در این سال های رفتنت

مهربانی هایت را خوب به خاطر دارم

ولبخند  زیبایت

دو خط مورب گونه هایت

و عشق سرشارت را

با تو باید بر شاخه های عشق

جوانه های ایمان را به تماشا  نشست

و شاهد شد

روز  وصل دوستداران را

در این سال های نبودنت

تنها با دروغ و تزویر

دست به گریبان شدم

و بر خود داغ نفرینی آویز کردم

که این خانه دل همیشه تهی می ماند

بیشتر از ساعتی نیست از رفتنت

گوئی سال هایی ست

همه زمستان سرد   

کودک من

 

فریاد برآور ای کودک معصوم

ای زیبایی نهفته در عطر باران.

عشق تو در پی سفر پاییز بود

و فردایی دگر ،باز خواهد آمد  

پرندگان زیبا

خودشان قبل از آواز کوچ گفتند

که شاید دیگر نیاید 

مسافر سپید پوش تو .

آن لحظه که در گذرگاه زمان ایستادی

می توانی حک کنی خطی به رخسار زمان

و قلب ها را بشکافی

تو برگ پاییزی هستی که غمگینانه از منظر چشم خویش فرو می ریزد

سوی نابودی روح

هر چند که هنوز برگی  و هستی

آغاز تنهایی صنوبر

تحمل سرما و سوز زمستان ، وقتی پناهی ندارد

جز آغوش باز آسمان

غزل سرایی مداوم

بهر غزل سرایی مداوم

بهر عزیمت تا لقای دوست

عزم کعبه در سر

 پای در رکاب تمنا

یار ماندگار همسفر دوستی

اراده بهر رهایی از رسن و هر گره

بسته ایم به اراده حلقه مستان عشق

دور ساختن دد و دیو از حریم خانه

پاسبانی از هر روزن و دیوار و کالبد

چنگ در امید لطف حضرت حق

ایمان و شهادت

تسلیم او گشتن

و قسم به نور و قسم به راه نور

که هرگز دگر باز نگردم

بهر آزمون و جهالت و هوس

غریبه

اینک

اینک باز در تاریکی خویش و تنها شاید دستی مرا از این کویری که ساخته ام بردارد و به بهشتی که آرزویش را داشته ام برساند.

لااقل میدانم میخواهم که با شما باشم.

 

...که ندا ز در درآمد که درآ درآ عراقی که توهم از آن مایی

قفس

مکن از قید قفس بهر خدا آزادم

صید مجروحم و دلباخته صیادم

 

دلگشا تر  ز بهشت است مرا حلقه نور

تا که در حلقه مهرت طاهرا افتادم

 

می کنم یاد شما گرچه که یادم نکنی

می کشم ناز شما گرچه که نازی نخرم

 

الفتی هست مرا با قدح و  میخانه ات

قامتت راست کن ای راهبر فرهیخته ام

 

گله از دوست نبود از تو بود ای من دون

داد دل با  که بگویم که خود خواسته ام

 

می برندت ز برم تا که ببری دل من

می بری از من و ترسم که بری از یادم

 

روز قتلم چو رسد  روز خوش عمر من است

گر چه در مسلخ عشق هستم و دلداده جلادم

 

نبری از یاد پسر را ز جفا ها فریاد

گر چه دانم که به گوشت نرسد فریادم