قنوتم را تو میدانی ، مناجات جهنم نیست

ترا در قامت سبزم سحر ها جستجو کردم                          چو دیدم آیتی از تو به دامانت رکوع کردم

نگاه بی نیازی  را چو دیدم در مقام تو                    سرم خم گشته بر پایت، زشوقت سجده ها کردم

ببوسم هر دو دستانت  که بودن را به من دادی          به یادت یار شیرینم ، چه شب ها گریه ها کردم

در  این دنیای بی همتا  ترا هر لحظه می بینم                         شکن آینه خود را که دنیا را رها کردم

ترا میخواهمت جانم ، نشانت را نمی خواهم                  بگیر چشم و چراغم را ، ترا با دل صدا کردم

قنوتم را تو میدانی ، مناجات جهنم نیست                       دلم را با دو دستانم به درگاهت عطا کردم