درد سادگی

همچو موج دریا 

حال زار من را توان بیانی نیست

گهی نور امیدی را می تابانم بر دل

و دوباره خشم امواج و هراس و اضطراب جدایی

درد من خویشتن است

چگونه گاه اینچنین خفیف و نازل می شوم که یارم هم

تصمیم به دور زدن و گذر کردن از مرا می گیرد

درد من عاطفه و دلدادگی ست ، درد من ساده بودن است ، ساده دیدن ،صادق زیستن

این چه کشش و جاذبه احساسی درد آور است

بعد همه آفت ها و بی تفاوتی ها

اینچنین زار چو خسرو در پی شیرینم